Hede nyuie Ghana

Laatste week rondtrekken

In onze laatste week hebben we nog veel gezien, zelfs meer dan we hadden verwacht. De eerste dag zijn we van Kpando naar Accra getrokken. Daar hebben we een deel van onze bagage achter gelaten. Als je elk 2 grote koffers mag meenemen op het vliegveld is dat te veel om te sleuren én om op te letten. Dat bewijzen we ineens in de trotro, want toen hij wegreed beseften we ineens dat we maar 4 koffers bijhadden en geen 5 meer. Gelukkig zaten Jordi en Kasper nog in de trotro en hebben zij zich over de koffer ontfermd tot Alfa hem kwam halen. Daarna zijn we met z’n drieen (Sylvia, Alfa en ik) meteen verder getrokken naar Cape Coast.

Van Cape Coast zijn we de dag daarna verder gegaan naar Nzulezu. Met een kanobootje moet je door de jungle en over een groot meer om tot bij de paalwoningen te komen. Alles is hier heel primitief, maar de mensen zijn hier heel vriendelijk en het meer straalt een enorme rust uit. In één van de paalwoningen is een guesthouse waar we kunnen slapen. Best spannend, want als iemand zich omdraait in bed, schudt het hele platform mee.

Van Nzulezu gaat onze reis verder naar Kumasi, dat is een van de grootste steden in Ghana. Toch vinden we hier niet meteen een betaalbaar guesthouse. Alfa belt een paar vrienden en, zo gaat dat in ghana, we mogen bij hen logeren. We worden ontvangen als de verloren zonen en dochters van het gezin. Het is leuk om eens echt te leven in een Ghanees gezin, dat is toch helemaal anders dan wat we daarvoor hebben meegemaakt. De dag daarna bezoeken we Kumasi met de vrienden van Alfa, ze gidsen ons naar het kasteel van de Asante-koning, de drukke markt en een zwaard in de grond. Als het zwaard ooit uit de grond getrokken wordt zal het Asante koninkrijk ten onder gaan. ’s Middags eten we in ‘Las Palmas’. Dat kan je je het best voorstellen als de Ghanese Mc Donalds. Je kiest je deegbal, je soep en je vlees, dan was je je handen en je kan beginnen. Bestek krijg je niet, maar met de handen smaakt fufu véél beter. Tegen de avond komen we terug aan in Cape Coast, hier zien we Jordi, Kasper, Glenn en Naomi terug.

Met z’n allen bezoeken we Kakum national Park. We komen daar met een taxi, en waarom zou je in Ghana 2 taxi’s nemen voor 7 personen? Twee op de passagierszetel en 5 op de achterbank! Kakum is oerbos waar ze een netwerk van hangbruggen hebben geïnstalleerd. Heel indrukwekkend, en ook heel erg ghanees, want ondanks dat alles heel sterk was zou het de Europese veiligheidsnormen niet halen. Op de terugweg neemt de taxichauffeur ons ook nog mee naar een krokodillenpark, die zitten hier los en voor een stukje kip willen ze wel uit het water komen. ’s Avonds eten we voor het eerst sinds 3 maand eindelijk pizza!

Zoals je al kan verwachten met de naam ligt Cape Coast aan de zee, dus nemen we ook tijd om aan het strand te liggen. Hier heb je in ieder geval geen last dat je je handdoek niet kan leggen van de drukte. Dat er soms een varken over het strand loopt of dat ze met vissersnetten voorbijkomen moet je er wel bijnemen.

Als laatste bezoeken we Elmina castle, het slavenfort waar alle West-Afrikaanse slaven werden heengebracht om verscheept te worden. Het is een afschuwelijk verhaal, maar toch een prachtige plek. Hier scheiden onze wegen met Jordi, Kasper, Glenn en Naomi. We gaan met Alfa terug naar Accra, waar we onze laatste dagen in Ghana doorbrengen.

In Accra logeren we in een guesthouse met zicht op zee én het is dicht bij de art-market. Daar kopen we onze djembe’s. We krijgen eerst een demonstratie en dan mogen we zelf oefenen. België, wees dus gewaarschuwd, ze maken veel lawaai! In Accra zien we ook Atsu en Zurka terug, zij komen ons samen met Alfa mee uitzwaaien aan het vliegveld.

Onze laatste dag gaan we onze koffers ophalen bij de zus van Atsu, waar ze gedurende die week hebben gestaan. We moeten ze nog helemaal reorganiseren want we hebben tijdens het rondtrekken  rugzak gebruikt. Uiteindelijk lukt het om alles in een koffer gepropt te krijgen. We nemen een taxi naar het vliegveld en zo zit ons avontuur in Ghana er bijna op. Veel te snel! Als het vliegtuig opstijgt vloeien er toch wat traantjes.

Met dit laatste blogbericht willen we ook wat mensen bedanken: 

Bedankt Mama en Papa om mijn reis te sponsoren, ik heb niet alleen veel geleerd over lesgeven, maar ik heb in het algemeen zoveel dingen geleerd en meegemaakt. Ik zou deze ervaring niet hebben willen missen. Bedankt om me die kans te geven!

Bedankt aan iedereen die iets gekocht heeft om te sponsoren. De Special school heeft matrassen en lampen gekregen, RC Girls kreeg een tafel en  stoelen en de Nuarudini-school krijgt een schommel. De tafel werd gemaakt door de houtleerkracht op Kpantech en de schommel werd gemaakt door Zurka. Hier volgen zeker nog foto’s van!

Bedankt aan onze trouwe blog-volgers, het was altijd leuk om reacties van het thuisfront te lezen. Een hart onder de riem, of iets dat ons aan het lachen maakte. Bedankt om met zo veel interesse ons te volgen.

Als laatste willen we al onze vrienden in Kpando bedanken. Vooral Alfa, Atsu, Zurka, en Kobi, maar ook zoveel anderen. Ze kunnen dit niet lezen, want het is in het nederlands, maar we zullen ze het zeker nog eens zeggen. Ze zijn 3 maanden onze familie en vrienden geweest. We konden steeds op ze rekenen, van uitstapjes tot een zoektocht naar choco. Zonder hen was deze reis niet hetzelfde geweest, Akpeloo !!

Hede nyuie Ghana!  (Good bye Ghana)